Over coaching bij autisme kan ik wel een boek schrijven. Misschien ga ik dat ooit nog wel eens doen 😉 Over attitude, luisteren met een leeg hoofd, over gedragsverandering bij autisme, over krachtige coachvragen, structuur in coaching, over omgaan met weerstand, over wat je kunt doen als de coachingstrajecten niet lopen zoals je graag zou willen en noem maar op.
Onderwerpen die in de Online Autismecoachopleiding uitgebreid aan bod komen.
Als coach voor mensen met autisme reflecteer je – als het goed is –Â veel op jouw eigen gedrag en het effect daarvan op de klant. Mensen met autisme doen regelmatig een beroep op jou om mee te gaan in ineffectief gedrag waardoor je niet bereikt wat je samen hebt afgesproken.
Coachgesprekken lopen niet altijd vanzelf. Sommigen zijn verbaal enorm vaardig en kletsen je de oren van het hoofd. Of ze hebben overal een ‘ja maar’ voor en blijven in discussie gaan. Soms leuk, maar de vraag is of het leidt tot een stap voorwaarts. Hoe geef je dan sturing aan het gesprek en zorg je ervoor dat je toch uitkomt waar je graag zou willen komen?
Ik deel een zevental valkuilen waar je als coach beter uit kunt blijven.
Trap niet in deze 7 valkuilen:
Valkuil 1:Â
In discussie blijven gaan, wat leid tot eindeloze discussies waarmee je klant niet verder komt.
Valkuil 2:Â
De denkwijze van je klant blijven volgen. Hij heeft juist een nieuw perspectief nodig, anders had hij jou niet nodig.
Valkuil 3:Â
De klant de regie over laten nemen in het gesprek. Als coach neem je leiderschap om je klant het gewenste doel te bereiken. Dat betekent dus ook interumperen, bijsturen, stopzetten en uitdagen.
Valkuil 4:Â
Blijven analyseren. Heerlijk als je zelf ook analytisch ingesteld bent. Mogelijkheden tot verandering ligt alleen vaak op een ander niveau.
Valkuil 5:Â
Je klant redden. Als coach kun je erg medelijden hebben met je klant. Er is ook zoveel waar hij mee heeft te dealen. Niet doen! Het brengt hem juist in de slachtofferrol en daar heeft hij niets aan.
Valkuil 6:Â
Je eigen ervaringen projecteren op je klant. Wat jou helpt hoeft je klant met autisme niet per definitie te helpen. Adviseren kan prima, maar dan wel afgestemd op de behoeften van je klant.
Valkuil 7:Â
Te hoge verwachtingen hebben. Veel klanten met autisme lijken snel te leren maar kunnen de vertaalslag niet zo snel maken. Stem af op wat de echte mogelijkheden zijn en bespreek die.
Er zijn nog veel meer valkuilen, maar met deze 7 valkuilen herkennen én tackelen in je dagelijkse coachpraktijk gaat je al veel opleveren. Voor jezelf als coach in lichtheid en gemak, en voor je coachee omdat je veel meer resultaat gaat bereiken.
Een handige manier om hieruit te blijven is structuur aan te brengen in je coachtraject. Dat kan met een helder plan. Stap voor stap neem je je klant mee en elk gesprek ga je aan de slag met een van de stappen.
Aan de hand van kant en klare werkbladen, voorbereidingsopdrachten, kaartspellen en andere werkvormen kom je steeds verder richting je doel.
Benieuwd naar hoe je ook meer effect uit je coachgesprekken kunt halen? Doe dan ook mee met de gratis masterclass die ik hier binnenkort over geef. Klik hier om je direct even aan te melden
Beste Marja,
Zo! Hier heb ik wat aan!
Dank je wel!
Een coachtraject gehad met een klant waarvan ik achteraf zeg: Dat was denk ik autistisch waar ik niet doorkwam.
Nu is er weer een nieuwe klant en dat hoofd blijft denken.
Het gezien worden in een mooie auto of groot huis, herken je dat bij de gestudeerde autist?
Kan er een link liggen of nauw verwant naar Narcisme en of psychopathologie?
Hartelijke groet
Heleen Verboom
Beste Heleen
Ik heb je vraag gelezen , ik ben geen therapeut maar ben getrouwd geweest bijna 25 jaar met iemand die dat wel had en waarvan ik nu denk dat hij asperges had .
Het was een soort van zie eens wat ik heb en kan .. uiterlijk vertoon . Maar de omgang het begrijpen van situaties was enorm moeilijk
Het is de vader van mijn zoon die klassiek autisme heeft. Vader is al 15 jaar overleden zonder diagnose .
Succes met de begeleiding van je klanten ..
Hai, even een reactie op dit blog.
Allereerst even een korte reactie op Hilke, uit de comments. Hilke, de man in kwestie had geen asperges.
Het heet Asperger. Asperges zijn groenten.
Daarbij is het een spectrum, Asperger is een oud begrip. Het is een spectrum, Aspergers zijn allemaal zo anders, de titel Asperger helpt dan niet. Alsof je alle mensen met hartproblemen over één kam zou scheren en dezelfde titel zou geven.
Daarbij wilde ik even noemen dat op het blog genoemd wordt dat je als coach de klant (ik zeg liever cliënt) moet interrumperen, stopzetten, bijsturen en uitdagen.
Dat zijn natuurlijk brede begrippen, maar het is belangrijk om te melden dat autisten (over het algemeen) verbaliseren wat ze willen en een klankbord nodig hebben.
Je kunt teruggeven wat je ze hoort zeggen; “Ik hoor je zeggen dat je je irriteert aan de luide buren. En je hebt al zoveel geprobeerd! Je kunt nu niets anders doen dan wachten tot de woningbouw ingrijpt. Dat is vast vervelend voor je. Kan ik iets voor je doen?”
Daarmee toon je medeleven, laat je horen dat je hebt geluisterd en gooi je de optie op om iets te veranderen, met jouw hulp.
Het “stopzetten” en “interrumperen” van een verhaal is over het algemeen dé manier om iemand overprikkelt te maken en om de communicatie te stoppen. Je kunt iemand zéker bijsturen, het verhaal een nieuwe baan in leiden en een zacht duwtje geven aan de richting van het verhaal. Maar het is niet raadzaam om iemand, die probeert de gevoelens te ventileren, af te kappen of ‘uit te dagen’ op zo’n moment.
Persoonlijk ben ik iemand met veel geduld en ik hoor graag de mening van anderen en de visie op mijn problemen. Wat me woedend maakt, is als iemand me afkapt, een verkeerde conclusie trekt om de boel een beetje te versnellen, mijn zinnen probeert af te maken, een verkeerde samenvatting maakt of mij voorstelt om het als een uitdaging te zien.
Je kunt iemand zelf met de conclusie laten komen dat ze er iets positiefs uit kunnen halen (als de buren bijvoorbeeld al maanden overlast veroorzaken, met alle slaaptekorten als gevolg) maar als jij zelf met een uitdaging bovenop het probleem komt, dan zadel je diegene op met extra problemen.
Ik weet natuurlijk niet welke mensen je behandeld, het zou kunnen zijn dat je met mensen met zware dementie + autisme of mensen met zware hersenschade + autisme werkt.
Dan zou interrumperen misschien noodzakelijk zijn.
In het geval van een doorsnee volwassene met autisme, zou ik het fijn vinden als je een andere techniek bedenkt. Je doet me momenteel denken aan het gros van de ontslagen begeleiders hier.
Een fijne dag gewenst. Succes ermee.