In eerdere blogs schreef ik al over de diagnose autisme: of zo’n diagnose nodig is, en of iemand er iets aan heeft.
In al die jaren dat ik als autismecoach werk, komt één thema steeds terug: zelfacceptatie.
Leven in overlevingsstand
Steeds zag ik dat mensen hun hele leven in overlevingsstand hebben doorgebracht, vaak omdat ze niet de juiste kennis en inzichten hadden over hun autisme en eventuele bijkomende neurodivergentie (bijvoorbeeld ADHD of hoogbegaafdheid).
Zonder die kennis ontstaat stigma. En vanuit dat stigma is zelfacceptatie bijna onmogelijk.
Hoe een diagnose kan binnenkomen
De reactie op een diagnose verschilt sterk.
Voor de één vallen ineens alle puzzelstukjes in elkaar en ontstaat er ruimte om autistisch te mogen zijn.
Voor de ander voelt het als een mokerslag die verwerkt moet worden.
Hoe het ook binnenkomt: erkenning van autisme betekent het startpunt in het zoeken naar een nieuwe manier van leven, waarin dagelijks overleven geleidelijk plaatsmaakt voor momenten van rust, plezier en beweging, zowel letterlijk als figuurlijk.
Met mijn praktijk Mooi! Lifecoaching richtte ik me vooral op ouders met autisme die vaak pas als volwassene de diagnose kregen. Regelmatig kwamen er vragen als:
- Kan ik met autisme wel een goede moeder zijn?
- Lijden mijn kinderen niet onder mijn autisme?
- Wat moeten ze met zo’n ‘gehandicapte’ vader?
- Ik voel me schuldig over alles wat ze niet kunnen omdat ik het niet aankan.
Vragen die uit liefde voor de kinderen ontstaan, maar die zwaar beladen zijn door een ‘ervaringsrugzak’ gevuld met schuld, schaamte en stigma.
Rouwen om wat was en wat ontbrak
Het liefst wil je als coach die rugzak per direct wegnemen en weggooien, maar dat kan natuurlijk niet! Het is een rouwproces: rouwen om wat er gebeurd is en om wat er gemist is. Dat kost tijd. Niemand weet vooraf hoe lang of precies wat er nodig is.
De rol van jou als autismecoach
Een belangrijke bijdrage die jij als coach kunt leveren, is – stap voor stap – samen ontdekken wat de diagnose wérkelijk voor iemand betekent. Luisteren, begrip, betekenisverlening. Zodat er ruimte ontstaat voor zelfcompassie en voor het vinden van die nieuwe manier van leven.
Juist daarom is dit thema ook een belangrijk onderdeel van de Autismecoachopleiding.
Interessante links:
- Autismecoachopleiding
- Blog Waarom heb je het label Autisme nodig?
- Blog Labels plak je toch wel
- Blog oordelen rondom opruimen en spullen weg doen
- In dit blog schrijft ervaringsdeskundig Autismecoach Miranda Schoot over hoe zij haar diagnose beleefd heeft. Voor haar was het helemaal geen geweldig ‘puzzelstukjes-moment’. Toch heeft ze hier haar weg in gevonden en is ze zelfs als autismecoach gaan werken! Je leest haar persoonlijke blog hier