Afgelopen week kwam dit onderwerp in verschillende gesprekken terug, dus ik schreef er een blog over.

Spullen wegdoen

En de oordelen van anderen daarover:

“Dat heb je toch allemaal niet nodig, gooi het weg!”

Zulke opmerkingen veroorzaken vaak een error. En als er dan ook nog eens begrip ontbreekt…

“Doe niet zo moeilijk!”

dan loopt de spanning snel heel hoog op. Soms tot paniek aan toe.

Stel: iemand heeft last van te veel spullen in huis, maar komt er niet aan toe om dingen weg te doen. Hoe kijk jij daarnaar?

Mijn ervaring

Wat ik in al die jaren als autismecoach zag, is dat er vaak veel druk en onbegrip hangt rond het niet kunnen wegdoen.

Vanuit de persoon zelf hoor je soms: “Ik zou dat toch gewoon moeten kunnen, waarom raak ik al in paniek als ik eraan denk om het weg te doen?”

Uit de omgeving klinkt vaak, hoe goed bedoeld ook: “Het zou je zo goed doen, zo’n leeg en overzichtelijk huis! Doe het gewoon weg, je hebt het toch nooit meer nodig!”

De stap die meestal wordt overgeslagen, is samen onderzoeken wat het zo moeilijk maakt.

Want er kunnen heel verschillende dingen spelen. En als je die oorzaken niet ziet, voelt het afdwingen van opruimen onbegrijpelijk en soms zelfs bedreigend.

Een paar veelvoorkomende oorzaken uit de praktijk

• Ik sta al in ‘standje overleven’ en kan nu geen keuzes maken.
• Het is een verandering waarvan de consequenties niet in te schatten zijn.
• De spullen zijn vertrouwd en geven materiële houvast als de rest van het leven overweldigend voelt.
• Er is geen alternatief voor het doel dat de spullen dienen.
• Er is geen zicht op: hoeveel heb je nou eigenlijk nodig van dit? Wat is een zinvolle middenweg tussen overdreven voorbereid zijn en totaal naïef zijn?

Zo werkt het vaak wél

Zodra er erkenning is voor de moeite, wanneer je samen zicht krijgt op de betekenis van de spullen en je stap voor stap onderzoekt wat het precies zo moeilijk maakt, komt een oplossing vaak vanzelf in beeld.

En die oplossing is soms heel anders dan jij of ik van tevoren hadden bedacht, dus laat je verrassen!

PS Dit is een mooi voorbeeld van wat ik waardeer in de AutismeCoachMethode: open blijven kijken, samen met je coachee stap voor stap onderzoeken wat werkt. Leidend in het proces, niet vasthouden aan één vooraf bedachte oplossing.

Zie ook: Waarom structuur in je coaching helpt om persoonlijk aan te sluiten bij je coachee

De materialen uit onze toolkit ondersteunen dit proces, zodat zowel jij als coach als je coachee een duidelijke houvast hebben.