Hij keek me aan, vanachter zijn brillenglazen. Zijn grijze haar lichtte op in het zonlicht. Met een uitgestreken gezicht zei hij: ‘Dat lukt jou toch niet.’ Hè? Wat zei hij nou? Heb ik het goed gehoord? Lukt me dat toch niet? En hij ging verder: ‘Je bent nog veel te jong om coach te zijn. Mensen willen graag een oudere coach die al meer levenswijsheid heeft. Iemand die al wat langer meeloopt en meer kennis en ervaring heeft. Dat duurt nog jaren voordat jij zo ver bent.’

Het lukt je toch niet…

Ik was verbijsterd. Was this real? Het gesprek was over. Ik liep naar buiten, startte de auto, want hier wilde ik niet langer zijn. Had ik me daar zo sappel om gemaakt om dat netwerkgesprek voor elkaar te krijgen, krijg je dit?! Bah! Drie keer reed ik verkeerd voordat ik het saaie, suffe, grijze industrieterrein af was. Op de snelweg bleef ik achter een vrachtwagen hangen, terwijl de woorden door mijn hoofd bleven rondzingen: ‘Het lukt je toch niet, het lukt je toch niet…’

Ik had kramp in m’n maag en voelde me steeds opstandiger worden. Had ik daarvoor 10.000 euro in een coachopleiding gestoken? Heb ik me daarvoor de afgelopen jaren zo in autisme verdiept? Waren al die ellendige toestanden die ik meemaakte dan voor niets? Ik zou een succesvolle autismecoachpraktijk hebben, toch? Of niet? Ik sloeg met mijn handen op het stuur. #@$! Wat een piep-vent, met zijn grijze haren en zijn brillenglazen.

Strijdlust ontwaakt

Mijn strijdlust ontwaakte. Snel keek ik om me heen, gaf richting aan, trapte het gas in en ging vooruit. De vrachtwagen waar ik al een tijd achter hing, wierp ik een gewraakte blik toe. Toedeloo! Hoepel maar op met je vooroordelen en overtuigingen dacht ik. Ik ga het gewoon maken! Dit is mijn pad. Ik voelde mijn vuur inwendig branden. Dit moet ik doen. Het is mijn levensmissie. Anderen met autisme helpen, net als ik mijn kind hielp.

Het inzicht landde. Luisteren naar anderen die er andere ideeën op na houden gaat mij niet helpen. Het zet me juist in de achteruit. Ik wil me alleen omringen met mensen die me vooruit helpen. Die in mij geloven en mij helpen om mijn doel te bereiken.

Het vuur voelen branden

Het is wat ik ook bij anderen zie gebeuren. Ze voelen een vuur branden om mensen met autisme te helpen. Omdat ze ervaring hebben, van dichtbij weten wat een zoektocht het is naar echt goede hulp. Ze geloven in hun eigen capaciteiten en willen er mee naar buiten. Ze zien het voor hun ogen gebeuren. Transformaties, zoveel meer rust en mogelijkheden. Maar ze willen het wel op hun eigen manier doen, onder hun eigen voorwaarden. Zonder de bureaucratie van een organisatie waarin je beperkt wordt door verslaglegging, beperkte tijd voor de cliënt en wat al niet meer. Zij vinden van zichzelf dat ze het beter kunnen. Daarom zijn ze hun eigen autismecoachpraktijk begonnen.

In gesprek met anderen

Dan gaan ze met anderen in gesprek. Vertellen over hun moeite om klanten te krijgen. De angst voor het onbekende. De onzekerheid die het met zich meebrengt. Het lukt je toch niet… Blijf maar lekker doen wat je nu doet, dat is veel beter voor je. Help af en toe maar iemand als het op je pad komt. Dan wordt het niet te groot en kun je gewoon blijven werken in loondienst. Zie je wel, ik had het je al gezegd: jij bent geen ondernemer, het verbaast me niets dat je niet zoveel klanten krijgt. Het gaat je ook niet lukken. Daarvoor ben je veel te verlegen, onzeker, of wat dan ook maar. Zet er maar een punt achter. Je gaat nooit meer verdienen dan je in loondienst doet. Jammer van je tijd en energie.

En jij, die zoveel te bieden heeft aan mensen met autisme, jij laat de woorden binnenkomen. Ze nestelen zich in je hoofd. Je wordt gewoon in de achteruit gezet. Je dromen spatten uiteen want je gelooft ze ook nog. Die trajecten die je al hebt gedaan waren toch wel van betekenis geweest? Of heb ik er meer van gemaakt dan het was? Stop er maar mee, want het lukt je toch niet…

Sta voor jezelf

Kolder, dikke vette kolder. Waarom zou het jou niet lukken? Wat een gemis is het voor al die mensen met autisme die op zoek zijn naar jouw hulp! Een goedlopende autismecoachpraktijk ontstaat niet vanzelf. Met ondernemersvaardigheden word je niet geboren. Maar het is te leren. Als jij een hele goede coach wilt zijn voor mensen met autisme dan laat je je niet ompraten omdat je te jong, te verlegen, te onzeker, te veel niet-ondernemer bent. Dan sta je voor jezelf, ben je de krachtige versie van jezelf en geloof je in de waardevolle impact die je hebt. Ben je niet bang om in het diepe te springen. Verder te springen dan je nu doet. Verstop je niet je verlangens, dan laat je de wereld weten dat jij er voor die prachtige mannen en vrouwen met autisme bent. Zoek je de juiste mensen om je heen om je aan op te trekken. Die je supporten. Zoek je naar de beste kennis en vaardigheden om er een succes van te maken. En zoek je een coach die je daarbij ondersteunt. Zodat je wel een goedlopende praktijk hebt waarin je mensen met autisme heel goed helpt.

Wat zou dat voor je betekenen?

Laat dat zijn waar je over nadenkt… Wil je

• je helemaal focussen op het supergoed coachen van (jong)volwassenen met autisme?
• de bekendste en beste autismecoach in jouw provincie zijn?
• dat mensen van heinde en verre naar jouw praktijk toekomen?
• liever een wachtlijst dan sappelen om (meer) klanten te krijgen?

Boek dan nu een strategiesessie, dan gaan we samen onderzoeken wat er nodig is voor een succesvolle autismecoachpraktijk. Waarin jij mensen met autisme heel goed helpt naar meer rust en betere relaties. Vul hier een paar vragen in en let’s talk.